Salif Keita - Ο Εθνίκ τραγουδιστής από το Μali

Η Μαύρη Ήπειρος. Τόσο μακρινή για μας, με μια μουσική που δεν γνωρίζουμε. Κι όμως κάποια ακούσματα μοιάζουν τόσο οικεία. Αρκεί να μπολιαστούν με επιρροές "Δυτικές"(;) και τότε αποτελούν μουσικά διαμάντια.

Τον Salif Keita δεν τον ήξερα. Αφορμή να τον μάθω έγινε η πολυαγαπημένη μου τραγουδίστρια από το Πράσινο Ακρωτήριο ("Cabo Verde") : η Cesaria Evora. Άκουσα το τραγούδι "Yamore" από τον δίσκο "Moffou" του τραγουδιστή από το Mali : τον Salif Keita, που συμμετείχε. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα και σας τον παρουσιάζω....

Salif Keita - Λίγα Λόγια Γεννήθηκε στην πόλη της Djoliba στο Μάλι το 1949. Χαρακτηρίσθηκε ως χρυσή φωνή της Αφρικής, αλλά έγινε γνωστός και για δύο άλλους λόγους : α) επειδή πάσχει από Αλμπινισμό και β) είναι άμεσος απόγονος του ιδρυτή της αυτοκρατορίας του Μαλί , Sundiata Keita . Αυτή η βασιλική κληρονομιά σήμαινε ότι στο πλαίσια των εθίμων του Μαλί, ποτέ δεν θα έπρεπε να γίνει τραγουδιστής. Εκδιώχθηκε από την Οικογένειά του, τόσο επειδή είναι Αλμπινιστής όσο και για την επιθυμία του να τραγουδά. Μετακόμισε στο Παρίσι το 1984 και έγινε γνωστός για τα Εθνίκ τραγούδια του και την ιδιαίτερη φωνή του. Η παρουσίαση των τραγουδιών του σε ακροατήριο έχουν μια επίπλαστη Χολλυγουντιανή γυαλάδα και η ανισομέρεια στην ποιότητα των συνθέσεων δεν τον άφησαν να δημιουργήσει την τεράστια καριέρα. Καλύτερος δίσκος του θεωρείται το "Moffou" (2002).

kk

"Moffou" (2002)

Από τον δίσκο διάλεξα για σας τρία τραγούδια. Το "Yamore" που τραγουδάει μαζί με την Cesária Évora και τα ακουστικά: "Iniagige" και "Moussoldu". Ελπίζω να σας αρέσουν...

1. Yamore (with Cesária Évora) 2. Iniagige3. Madan 4. Katolon 5. Souvent 6. Moussoldu7. Baba 8. Ana Na Ming 9. Koukou 10. Here

Pavlov's Dog - " Pampered Menial " (1975)

Πληροφορήθηκα την ύπαρξη του Rock Group - "Pavlov's Dog", αν θυμάμαι καλά στα τέλη του 1976, από ένα άρθρο-αφιέρωμα του Περιοδικού "ΗΧΟΣ" με συντάκτη τον Α. Ζήλο. Η ένθερμη κριτική του για το πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα και το LP "Pampered Menial" με έκανε και δανείστηκα τον δίσκο (λίγο το χαρτζηλίκι τότε). Το εξώφυλλο με τον σκύλο, για κάποιο περίεργο λόγο με μάγεψε. Έβαλα τον δίσκο σε ένα παλαιό πικ-άπ μάρκας Crown. Και ο δίσκος άρχισε να παίζει. Πρώτο τραγούδι της Α' πλευράς το τραγούδι "Julia" . Ενθουσιάστηκα !!

Πέρασε ο καιρός και το τραγούδι ξεχάστηκε. Γιατί άραγε; Δεν ξέρω. Φαίνεται περίμενε το πλήρωμα του χρόνου, για να ξαναμπεί δυναμικά στην ζωή μου !! Και έτσι έγινε μέσα από τους ήχους μιας κασσέτας σε ένα μαγνητόφωνο παλαιού αυτοκινήτου μάρκας Οτομπιάνκι, στην διαδρομή μιας εκδρομής στην Βόρεια Εύβοια. Έμεινα άφωνος !! Από τότε παραμένει ψηλά στην λίστα των αγαπημένων μου τραγουδιών....

PAVLOV'S DOG - " PAMPERED MENIAL " (1975)

Pavlov's Dog - "Late November"

Pavlov's Dog - "Theme From Subway Sue"

Αυτά τα τρία τραγούδια είναι και τα καλύτερα, από το καλύτερο LP "Pampered Menial" του συγκροτήματος. Κατά τα άλλα παρέμεινε στην μετριότητα και εξαφανίστηκε. Ακούστε τα. Αξίζει......

Pavlov's Dog - "Julia"

Edith Piaf - Ένα "σπουργιτάκι" που έγινε "ΘΡΥΛΟΣ"

Ένα μικρό αφιέρωμα στην αξεπέραστη Γαλλίδα τραγουδίστρια Edith Piaf, 47 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατό της. Οι περισσότεροι από μας φυσικά δεν την γνωρίσαμε, παρά μόνο μέσα από τα τραγούδια της. Και αυτό είναι το εκπληκτικό !! Μας φαίνεται τόσο οικεία, τόσο κοντινή. Σαν μια αέρινη μορφή που μας ακολουθεί.......

Ένα "σπουργίτι" με φωνή αηδονιού Η μεγαλύτερη φωνή της Γαλλίας και μία από τις πιο συγκλονιστικές του κόσμου, το "σπουργιτάκι" (Piaf, στα Γαλλικά), με την περιθωριακή και "βασανισμένη" ζωή του, θα κρατάει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας

EDITH PIAF: Το «σπουργίτι» της Γαλλίας

Η ΕΝΤΙΘ Πιαφ είναι παγκοσμίως γνωστή ως η πιο διάσημη τραγουδίστρια της Γαλλίας. Ακόμη και πολλά χρόνια μετά το θάνατο της, «το Σπουργίτι», όπως έμεινε γνωστή, επηρέασε άμεσα κάθε Γάλλο τραγουδοποιό και τραγουδιστή. Κυριότερο χαρακτηριστικό της δεν υπήρξε η τεχνική, αλλά το πάθος και η δύναμη της φωνής της. Προτιμούσε να ερμηνεύει τραγούδια μελαγχολικά που περιέγραφαν τη φτώχεια, τον χαμένο έρωτα και τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής, ενώ κάποια προερχόταν από προσωπικές της εμπειρίες.

Γεννημένη ως Έντιθ Τζιοβάνα Γκασιόν το Δεκέμβριο του 1915, τα πρώτα χρόνια της ζωής της μέχρι και την εφηβεία έζησε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη ζωή. Η μητέρα της, αλκοολική και περιστασιακή πόρνη, αδιαφορούσε πλήρως για εκείνη όσο ο πατέρας της έλειπε στα μέτωπα του Ά Παγκοσμίου Πολέμου. Με την επιστροφή του, ο Λουί Γκασιόν, περιπλανώμενος ακροβάτης ζογκλέρ, έστειλε την 5χρονη Έντιθ στη μητέρα του που διατηρούσε οίκο ανοχής σε μια μικρή πόλη της Νορμανδίας.

Το 1922 ο πατέρας της Έντιθ αποφασίζει να την πάρει μαζί του στις περιοδείες του, φέρνοντας έτσι για πρώτη φορά σε επαφή με το κοινό. Μέχρι το 1930, η έφηβη πια Πιαφ προσέλκυε πλήθη περαστικών με τη φωνή της. Κυκλοφορούσε σε κύκλους μικροεγκληματιών απολαμβάνοντας την προστασία νονών της νύχτας. Με έναν εξ'αυτών γέννησε μια κόρη η οποία όμως πέθανε από μηνιγγίτιδα όταν η Έντιθ τερμάτισε τη σχέση της δίνοντας στον πατέρα την κηδεμονία.

Το 1935 την ανακαλύπτει ο Λουί Λεπλέ, ιδιοκτήτης καμπαρέ στην περιοχή Πιγκάλ, ο οποίος την προσλαμβάνει για κύρια τραγουδίστρια του μαγαζιού του. Της δίνει το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «το μικρό σπουργίτι», της διδάσκει τα βασικά στοιχεία σκηνικής παρουσίας και την έντυσε με ένα απλό μαύρο φόρεμα που έγινε το σήμα κατατεθέν της. Η επιτυχία δεν άργησε να έρθει και το 1936 η Πιαφ ηχογραφεί τους δύο πρώτους της δίσκους.

ΤΑ ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ EDITH PIAF

EDITH PIAF Milord (1959)

Non, je ne regrette rien (1956) La Vie En Rose (1945) Padam Padam (1951) La Foule (1957) Mon Dieu (1956) Hymne à l'Amour (1949)

Όταν ο Λεπλέ βρέθηκε νεκρός από πυροβολισμούς στο διαμέρισμα του, η Πιαφ αναζήτησε καταφύγιο από τα μέσα ενημέρωσης που την κατηγορούσαν στον Ραϊμόντ Ασό, συνθέτη και επιχειιρηματία. Ο Ασό απεκατέστησε τη φήμη της και την απομάκρυνε από τους κακόφημους κύκλους της. Ακολούθησε μια σειρά ετών κατά την οποία η Πιαφ ηχογραφούσε τη μια επιτυχία μετά την άλλη, ενώ μέσω των σχέσεων της κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αναρριχήθηκε στην υψηλή γαλλική κοινωνία.Το 1947 πραγματοποίησε την πρώτη της περιοδεία στις ΗΠΑ, η οποία βρήκε αρχικά μικρή ανταπόκριση, καθώς το κοινό περίμενε να δει κάποια πληθωρική τραγουδίστρια να γεμίζει τη σκηνή. Μια ευνοϊκή κριτική ωστόσο ήταν αρκετή για να παρατείνει την παραμονή της στη χώρα για πέντε μήνες, όταν και γνώρισε τον Γάλλο μποξέρ Μαρσέλ Σερντάν. Παρά το ότι εκείνος ήταν παντρεμένος, οι δυο τους έζησαν μια θυελλώδη σχέση που έληξε άδοξα όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε ο Σερντάν συνετρίβη στις Αζόρες. Συντετριμμένη, η Πιαφ παρασύρεται στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά ενώ δοκίμασε μέχρι και μορφίνη. Στις αρχές της δεκαετίας του '50 ηχογραφεί το «Ύμνος στην Αγάπη», ένα τραγούδι που πολλοί θεωρούν ότι αναφέρεται στον έρωτα της για τον Σερντάν.

Ολόκληρη η δεκαετία του 1950 η Πιαφ ηχογραφεί πολλά τραγούδια που εξελίχθηκαν σε μεγάλες μουσικές επιτυχίες, με τις καταχρήσεις σε αλκοόλ και ναρκωτικά να επηρεάζουν ελάχιστα τις φωνητικές της επιδόσεις. Οι περιοδείες της είχαν πάντοτε απόλυτη επιτυχία, ενώ η ίδια συνέχιζε να προωθεί νεαρούς καλλιτέχνες, όπως συνήθιζε από την αρχή της καριέρας της. Μάλιστα, ένας από αυτούς, ο Έλληνας Θεοφάνης Λαμπούκης (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Τεό Σαραπό), έγινε το 1962 ο τρίτος κατά σειρά σύζυγος της. Έχοντας τα μισά της χρόνια σε ηλικία και με δεδομένα τα πολλά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε η Πιαφ, ο γαλλικός τύπος δεν είδε με καλό μάτι τις προθέσεις του Σαραπό.

Το 1963, Η Πιαφ έκανε την ηχογράφηση του «Άντρα του Βερολίνου», που έμελλε να είναι και η τελευταία της. Λίγο αργότερα πέφτει σε κώμα και μεταφέρεται στο εξοχικό της στη γαλλική Ριβιέρα, όπου πεθαίνει στις 11 Οκτωβρίου 1963. Η σορός της μεταφέρεται κρυφά στο Παρίσι ώστε να θεωρηθεί ότι πέθανε στην πρωτεύουσα της Γαλλίας. Στη κηδεία της, χιλιάδες πολίτες κατέκλυσαν τους δρόμους του Παρισιού, ενώ ο τάφος της δέχεται χιλιάδες επισκέψεις κάθε χρόνο. Ακόμη και σήμερα, η Πιαφ εξακολουθεί να αποτελεί έμπνευση για πολλούς καλλιτέχνες της ποπ μουσικής, όχι μόνο Γάλλους αλλά από ολόκληρο τον κόσμο.

Η EDITH PIAF ΤΡΑΓΟΥΔΑΕΙ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

Η Edith Piaf τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση και μία σύνθεση του Μίκη Θεοδωράκη που γράφτηκε ως soundtrack για την ταινία "Les Amants de Teruel" το 1962 με γαλλικούς στίχους του Jacques Plante. Το τραγούδι αυτό είναι η " Όμορφη Πόλη ", που στην Ελληνική βερσιόν είχε τραγουδήσει ο ίδιος ο Μίκης Θεοδωράκης με στίχους του αδελφού του Γιάννη Θεοδωράκη. Η ερμηνεία της Edith Piaf παραμένει αξεπέραστη !!

"Les amants de Teruel" L'un près de l'autre, Se tiennent, les amants Qui se sont retrouvés Pour cheminer côte à côte. Retrouvés dans la mort Puisque la vie n'a pas su les comprendre, Retrouvés dans l'amour La haine n'ayant pas pu les atteindre. Les feuilles, les feuilles tombent Sur leur lit de noces. Que la terre soit douce, Soit douce aux amants de Teruel Enfin réunis dans l'ombre... L'un près de l'autre, Ils dorment maintenant. Ils dorment, délivrés De l'appréhension de l'aube. Se tenant par la main, Dans l'immobilité de la prière, Renouant leur serment Dans la tranquille éternité des pierres, La nuit leur ouvre ses portes. Tout rentre dans l'ordre. Leur étreinte demeure, Demeure à jamais suspendue Ainsi qu'une note d'orgue...

" Χίλιες Σιωπές " (2002) - Ελένη Τσαλιγοπούλου

Η Ελένη Τσαλιγοπούλου είναι μια τραγουδίστρια που δεν συμπεριλαμβάνεται στην βασική λίστα των αγαπημένων ερμηνευτών μου. Όμως αποτελεί μια σταθερή αξία που δύσκολα θα σε εκπλήξει αρνητικά. Αυτό από μόνο του είναι σημαντικό. Οι " Χίλιες Σιωπές"  όμως δύσκολα θα σε αφήσουν σιωπηλό. Η ερμηνεία της είναι πραγματικά εκπληκτική. Ίσως γιατι της ταιριάζει απόλυτα η ευαισθησία του συνθέτη και στιχουργού του τραγουδιού, του Νίκου Ζούδιαρη. Σίγουρα το έχετε ξανακούσει. Μιά φορά ακόμη όμως επιβάλλεται.........

Χίλιες σιωπές Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης Πρώτη εκτέλεση: Ελένη Τσαλιγοπούλου Δίσκος: "5 τραγούδια για ένα καλοκαίρι" (2002) Στις βραδινές περιπλανήσεις μας μες στης πόλης τον αχό τις θαμπές φωνές των άγνωστων σκορπάει ο αέρας εκεί κι εδώ Μου κρατάς το χέρι σε κρατώ με κοιτάς για μια στιγμή το μεγάλο μας το όνειρο σου εξηγώ με ένα φιλί Και μετά δεν μιλάμε πολύ γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή Με το βλέμμα στους περαστικούς να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς Στις βραδινές περιπλανήσεις μας στης καρδιάς τις διαδρομές πώς γεμίζει η νύχτα χρώματα πώς φωτίζονται οι σκιές Και δεν βρίσκω λόγια να σου πω γιατί όλα έχουν φωνή το μεγάλο μας το όνειρο σου εξηγώ με ένα φιλί Και μετά δε μιλάμε πολύ γιατί το όνειρο ζει στη σιωπή Με το βλέμμα στους περαστικούς να ‘χα χίλιες σιωπές να ακούς

" Το Τραγούδι της Νύχτας " (1986) - Φλέρυ Νταντωνάκη

Η "Μούσα" του Μάνου Χατζιδάκι, η αισθαντική και ερωτική Φλέρυ Νταντωνάκη. Μιά ερμηνεύτρια απίστευτης ευαισθησίας. Η " Αρχόντισσα της Ένοχης θλίψης". Δεν έχει τον όγκο ίσως άλλων τραγουδιστών, ούτε πολλές οκτάβες στο λαρύγγι της, μα έχει μια ζεστασιά η φωνή της και αποπνεέι μια απροσδιόριστη μελαγχολία μοναδική.

Είναι γνωστός ο χαρακτήρας, τα πάθη, οι φοβίες, η εσωστρέφεια και η "ιερή τρέλλα" (;) της. Δεν θα μιλήσω για αυτά ! Σας παρακαλώ όμως ακούστε αυτό το τραγούδι που αποτελεί και το καλλιτεχνικό "Κύκνειο Άσμα" της.

Σημαντική σημείωση: Συμπεριλήφθηκε στον δίσκο από την κόπια δοκιμής, δεν χρειάσθηκε να το τραγουδήσει δεύτερη φορά !!

Το τραγούδι της νύχτας Μουσική: Τερμίτες Στίχοι: Μιχάλης Μαρματάκης Πρώτη εκτέλεση: Φλέρυ Νταντωνάκη Δίσκος: " Τσιμεντένια Τραίνα " (1986) Εκεί σκορπισμέμη στον ύπνο μουσκεύει η ψυχή θλιμμένη αγαπιέμαι από σκεύη κουζίνας και πράγματα και κάπου στο βάθος της νύχτας αστράφτεις εσύ σε εικόνες γεμάτες περάσματα. Αίμα στο στόμα μου και τ' όνειρο άσπρο μικρές αγγελίες στον τύπο διαβάζεις μου μοιαζεις με όστρακο κι απόρθητο κάστρο Αίμα στα πόδια μου και τ' όνειρο άσπρο γυμνή-ξαπλωμένη να τρέχω διατάζεις μου μοιάζεις απόμακρος και σβήνεις σαν άστρο αίμα στο βλέμμα μου και τ' όνειρο άσπρο στο χρώμα μπερδεύτηκα - δεν βλέπω - μ' αρπάζεις φωνάζω σαν νήπιο μια λέξη σαν ''άσ' το''. Εκεί διάλυμένη στον ύπνο, βαμμένη χρυσή με γέλια φλερτάρω ένα σκεύος κουζίνας χαράματα και μ' ένα μπουκάλι υγρό γεννημένο εσύ γυμνή με δικάζεις να βάλω τα κλάματα 'Να 'μαι '' φωνάζω μπροστά στον καθρέφτη ''γυναίκα από πέτρα με ψυχή βιασμένη'' κοιτάζω τη φάτσα μου να βλέπει τον κλέφτη ''να 'μαι '' ψελλίζω κοντά στον καθρέφτη διακρίνω τη χλόη μου με στάχτη βαμμένη και κει μπρος στα πόδια μου το σώμα μου πέφτει ''να 'μαι '' υστερίζω σιμά στον καθρέφτη τον χτυπώ με γροθιά και με βλέπω σπασμένη. Ξυπνώ μουσκεμένη κοντά σ' ένα κάλπικο ψεύτη. Ξυπνώ μουσκεμένη...

" Ένα Μαχαίρι " (1967) - Γιάννης Πουλόπουλος

Ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο "άρχοντας των Μπουάτ", τότε που μεσουρανούσε το "Νέο Κύμα" έγινε γνωστός μέσα από τα τραγούδια του Μίμη Πλέσσα. Εγώ όμως έχω αδυναμία σε κάποια άλλα τραγούδια όπως "Το μαχαίρι" σε στίχους του Άκου Δασκαλόπουλου με συνθέτη τον Λίνο Κόκοτο.

Το τραγούδι ξανάκουσα ζωντανά στα πλάισια του "Φεστιβάλ Σύμης" τον Αύγουστο του 2009, σε μια βραδιά αφιερωμένη στον Λίνο Κόκοτο, που παραβρέθηκε και ο ίδιος. Πάντα με συγκινούσε αυτό το τραγούδι και σας το παρουσιάζω.

Ένα μαχαίρι Μουσική: Λίνος Κόκοτος Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος Δίσκος: " Γιάννης Πουλόπουλος " (1967) Νύχτα, μες στη νύχτα πάντα περπατώ χρόνια σε γυρεύω μα που να σε βρω Ένα μαχαίρι χρυσό φυλάω να σου δώσω να το καρφώσεις μες στο στήθος που πονά Μα ποιος το ξέρει απ' τον καϋμό αν θα γλυτώσω σαν θα περάσω στη βαθειά τη λησμονιά Ρίξε την καρδιά μου μέσα στη φωτιά πάρε απ' τη στάχτη δυό χρυσά πουλιά Ένα μαχαίρι χρυσό φυλάω να σου δώσω να το καρφώσεις μες στο στήθος που πονά Μα ποιος το ξέρει απ' τον καϋμό αν θα γλυτώσω σαν θα περάσω στη βαθειά τη λησμονιά

Το εξώφυλλο του Δίσκου

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΙΝΟ ΚΟΚΟΤΟ Ένας εξαιρετικός συνθέτης που δεν έχει αναγνωρισθεί η συμβολή του στην Ελληνική Μουσική. Ίσως λόγω του χαρακτήρα του και του αντιπαθητικού προφίλ του !! Όμως έχει γράψει απίστευτα, εκπληκτικά τραγούδια που ερμήνευσαν μεγάλοι τραγουδιστές. Αναφέρω ενδεικτικά και μόνο: Γιώργος Ζωγράφος ("Μικρό παιδί"), Γιάννης Πουλόπουλος ("Ένα μαχαίρι", "Χάθηκαν οι ώρες" "Όσα δε βάνει ο λογισμός", "Κόρη του γιαλού" "Γειτονάκι μου"), Ρένα Κουμιώτη ("Κόρη του γιαλού" "Το θαλασσινό τριφύλλι" ), Μιχάλης Βιολάρης ("Το δελφινοκόριτσο") αλλά και η Δήμητρα Γαλάνη, ο Μανώλης Μητσιάς και τόσοι άλλοι. Με τον Λίνο Κόκοτο δεν τελειώσαμε εδώ, θα τα πούμε σύντομα....

Λίνος Κόκοτος

Μια Δύσκολη Ελληνο-Καταλανική Σύγκριση

Ένα εξαιρετικό τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη το "Ποτέ, ποτέ μαζί" (Νύχτα Μαγικιά) σε στίχους Γιάννη Θεοδωράκη κυκλοφόρησε το 1980 με ερμηνεύτρια την Μαρία Δημητριάδη και τον Δίσκο "Δελτίο Καιρού". Το 1993 η Καταλανικής Καταγωγής τραγουδίστρια Maria Del Mar Bonet ερμηνεύει τραγούδια του Μίκη στον Δίσκο "Ellas".  Ο Δίσκος είναι στην Καταλανική διάλεκτο και η εξαιρετική φωνή της Maria Del Mar Bonet δίνει στα τραγούδια ένα αισθαντικό χρώμα μοναδικό. Η απόδοση των τραγουδιών παραμένει ένα αίνιγμα. Όχι ότι δεν είναι καλή αλλά απέχει από την αρχική μορφή της γραφής του Γιάννη Θεοδωράκη.

Ένα πολυαγαπημένο τραγούδι. Απίστευτα ερωτικό. Η Μαρία Δημητριάδη έκανε μια μοναδική ερμηνεία. Σας προσκαλώ να κλείσετε τα μάτια σας και να ακούσετε τις δύο ερμηνείες. Δεν σας αποκαλύπτω την δική μου επιλογή. Η απόφαση είναι δικιά σας....

"Nit màgica" Maria Del Mar Bonet

ΔΥΟ ΜΑΡΙΕΣ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ

"Ποτέ, ποτέ μαζί ( Νύχτα μαγικιά )" Μαρία Δημητριάδη

ΛΙΓΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ

Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τους στίχους του τραγουδιού. Η Καταλανική απόδοση είναι πραγματικά εξαιρετική. Με παλμό, με βάθος, με εσωτερική συνοχή και με απαράμιλλη στιχουρχική στιβαρότητα. Ειλικρινά με εντυπωσίασε !! Όμως είναι ένα άλλο ποιήμα. Η βασική ιδέα είναι η ίδια αλλά δεν υπάρχει κανένας σεβασμός στην αρχική, πρωτότυπη στιχουρχική προσπάθεια του Γιάννη Θεοδωράκη. Δεν ξέρω ποιός Καταλανός έκανε την απόδοση. Το ψάχνω, γιατί πραγματικά με συγκίνησε !!

"Nit màgica" Còsmica quietud recorda't d'aquella veu, ell com una ombra dins la nit quan em digué: mai més, mai més amb tu. Jo vaig ser la terra clivellada de set, ell, allà dalt, al cel, l'univers cantant per a mi: mai més plourà per tu. Pàl·lida sibil·la, consternada per aquell conjur, en va cercava la música del cor. L'eco repetí: mai més, mai més amb tu.

Η απόδοση Κοσμική ηρεμία θυμήσου εκείνη τη φωνή, εκείνος σα μια σκιά μέσα στη νύχτα όταν μου είπε: ποτέ ξανά, ποτέ ξανά μαζί σου. Εγώ ήμουν η γη διαβρωμένη (χαραγμένη) από δίψα, εκείνος, εκεί ψηλά, στον ουρανό, το σύμπαν τραγουδούσε για μένα: ποτέ ξανά δε θα βρέξει για σένα. Χλωμή σίβυλλα φοβισμένη απ' αυτή τη συνωμοσία, μάταια έψαχνε τη μουσική της καρδιάς Η ηχώ επανέλαβε: ποτέ ξανά, ποτέ ξανά μαζί σου

"Νύχτα Μαγικιά" Νύχτα μαγικιά μια σκιά περνά σκέψου τώρα τη φωνή που σου ’λεγε: ποτέ, ποτέ μαζί Βάδιζα σκυφτός, ήσουν ουρανός με των άστρων τη μουσική μου τραγουδάς: ποτέ, ποτέ μαζί Μάγισσα χλωμή, το στερνό σου φιλί ξεχασμένη μουσική μια μαχαιριά, ποτέ, ποτέ μαζί.

MARIA DEL MAR BONET

Σύντομο Βιογραφικό Γεννημένη στη Μαγιόρκα, όπου από την παιδική της ηλικία έμαθε τα τραγούδια των Βαλεαρίδων Νήσων. Έφτασε το 1967 στη Βαρκελώνη, όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε κοινό και ηχογράφησε τον πρώτο της δίσκο με τέσσερα λαϊκά τραγούδια της Μινόρκα. Στις αρχές της δεκαετίας του 70 άρχισε τις εμφανίσεις της στο εξωτερικό. Πολύπλευρη καλλιτεχνική προσωπικότητα,ασχολήθηκε παράλληλα με την ποίηση και τη ζωγραφική και υπήρξε στενή φίλη του μεγάλου ζωγράφου Juan Miro. Συνεργάστηκε αρκετές φορές με μουσικούς της Νότιας Ευρώπης, ενός χώρου που παρουσίαζε για την ίδια, κοινά πολιτιστικά χαρακτηριστικά, γεγονός που αποτυπώνεται στο δίσκο της με τίτλο Salmaia (1995), στον οποίο περιλαμβάνει τραγούδια από διαφορετικές χώρες της Μεσογείου. To 1993 θα ηχογραφήσει το ξεχωριστό CD "ELLAS" με τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη στα Καταλανικά, ενώ έχει συμπεριλάβει σε πολλές μουσικές συλλογές και συναυλίες της, ελληνικά τραγούδια. Έχει εμφανιστεί σε ζωντανές συναυλίες στην Ισπανία με την Μαρία Φαραντούρη και τη Νένα Βενετσάνου.

Το 1998 το Instituto Cervantes της έδωσε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει περιοδεία στο Μαρόκο, ενώ συστηματικά η Generalitat de Catalunya υποστηρίζει τις συναυλίες σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην Ελλάδα έχει εμφανιστεί στο Φεστιβάλ Woomad το2001 και στο Φεστβάλ Νάξου το 2003 καλεσμένη από το Instituto Cervantes.

Παραδοσιακά Ινδιάνικα Τραγούδια των Άνδεων

Ανακάλυψα την παραδοσιακή μουσική των Ινδιάνων των Άνδεων το 1973 από το τραγούδι "El Condor Pasa" των πολυαγαπημένων τροβαδούρων Simon & Garfunkel. Το Φλάουτο και οι ρυθμοί με μάγεψαν. Με ταξίδευαν στον Κόσμο των Ισπανών "Κατακτητών" (Κονκισταδόρων - Conquistadors), στο Βασίλειο των Ίνκας και των Αζτέκων και στην τραγικότητα του Ινδιάνου Βασιλιά Μοντεζούμα !!.

Η αυθεντικότητα των ρυθμών, τηρείται ευλαβικά από το συγκρότημα Los Calchakis. Ταξιδέψτε με την Μουσική τους.....

El Condor
01 - Pescadores (Ισημερινός) 02 - Amores Hallaras (Ισημερινός) 03 - El Rio Blanqueno ** (Κολομβία) 04 - Motivos Andinos (Περού) 05 - La Tinya (Περού) "Ο Βασιλιάς των Άνδεων"	"La Flute Indienne" (1967) Los Calchakis (avec Guillermo de la Roca) Los Guacharacos**

El Condor Pasa 06 - El Condor Pasa (Περού) 07 - Destino (Περού) 08 - Huayra Muyhoj (Αργεντινή) 09 - El Pajarillo (Αργεντινή) 10 - Quiquenita (Αργεντινή) Εμφάνιση/Απόκρυψη

"La Flute Indienne" (1967) 11 - Carnaval Salteno (Αργεντινή) 12 - El Antechispa (Αργεντινή) 13 - Danza Azteca ** (Μεξικό) 14 - Yaravi (Βολιβία) 15 - Llamerada (Βολιβία)

Joan Baez & Bob Dylan - " 'Eνα Φοβερό Ντουέτο "

Bob Dylan & Joan Baez - "I Shall Be Released" Bob Dylan & Joan Baez - "In The Pines" Bob Dylan & Joan Baez - "Blowin' In The Wind" Bob Dylan & Joan Baez - "Mama, You've Been On My Mind" ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ Μία και μοναδική φορά τραγούδησαν μαζί τα ιερά τέρατα της Country-Rock Μουσικής, η Joan Baez και ο Bob Dylan. Ήταν στις 23 Αυγούστου 1963, στις εκδηλωσεις συμπαράστασης και συμμετοχής στην "Μεγαλειώδη Πορεία προς την Ουάσινγκτων" για την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τότε που ο Μαύρος Ηγέτης Martin Luther King εκφώνησε τον περίφημο Λόγο του "Έχω ένα Όνειρο". Ο Bob Dylan αργότερα έδειξε τον κυκλοθυμικό και εγωκεντρικό χαρακτήρα του και δεν ανακατεύθηκε ποτέ στην στήριξη των Κοινωνικών Κινημάτων. Επιδόθηκε σε προσωπικές εσωτερικές φιλοσοφικές αναζητήσεις και σιγά-σιγά παραδόθηκε αμαχητί στην απλή παρακολούθηση του "Κατεστημένου" και όχι στην ανατροπή του. Ας ακούσουμε όμως μερικά "ζωντανά" τραγούδια από εκείνη την Ιστορική Μέρα....

Η "Παρουσία" του Μιλτιάδη Πασχαλίδη σε "Ξένια" Γη...

Παρουσία (Στην Λ.) Καφέ πικρό και παγωτό, απόγευμα σημαίνει ρουφάω καπνό, φυσάω καπνό, μα τίποτα δε βγαίνει κι όλα τα λόγια που` χα πει, μια τρύπα στο νερό μου τώρα πεινώ, τώρα διψώ, στη μέση αυτού του δρόμου. Λύπη μαζί, λύπη μισή Χαρά μαζί, χαρά διπλή. Θα` ρθει βοριάς, θα` ρθει νοτιάς, στα κόκκινα μαλλιά σου κι εγώ παιδί της γειτονιάς μπρος στα παράθυρά σου. Η μέρα με προσπέρασε, η νύχτα το πληρώνει βουρκώνεις μου συννέφιασε, γελάς και ξημερώνει. Λύπη μαζί, λύπη μισή Χαρά μαζί, χαρά διπλή.

Από το CD "Ξένιος - Η Κρήτη Εντός Μου" του Μιλτιάδη Πασχαλίδη, διάλεξα το τραγούδι Παρουσία (Στην Λ.). Μια ακουστική Μπαλάντα σε ρυθμούς Μπλούζ-Ποπ. Τα υπόλοιπα τραγούδια έχουν αναφορές στην Κρητική Παραδοσιακή Μουσική και στην "Κουλτούρα των Κρητικών Κακοτράχαλων Βουνών και των Εσωστρεφών Ανθρώπων της".

ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ CD 01. Το βαλς της Ηλέκτρας 02. Ξένιος (Η Κρήτη εντός μου) 03. Λίμνη (Κουρνάς) 04. Δεν πίνω μονάχος(μαζί με τον Χρήστο Θηβαίο) 05. Ο ακροβάτης 06. Μαύρα δε βάνω στο κορμί – Βασίλης Σκουλάς 07. Όσο βαρούν τα σίδερα (μαζί με τον Ψαραντώνη) 08. Βαρύς Πισκοπιανός 09. Σπουδή στον Ανδρέα Ροδινό – AnimaCorda 10. Το μερακλήδικο πουλί 11. Παρουσία (Στη Λ.) 12. Παλιά καλοκαίρια – ενορχήστρωση Θάνος Μικρούτσικος 13. Ηράκλειο – Καλαμάτα – με την ορχήστρα νυκτών εγχόρδων του Δήμου Πατρέων 14. Ερωτόκριτος – αφηγείται ο Ψαραντώνης

"Ένα ακόμα φλυτζάνι καφέ" για τον Bob Dylan

Μια από τις πιο ολοκληρωμένες δουλειές του Bob Dylan, το εξαιρετικό Άλμπουμ "D e s i r e" κυκλοφόρησε το 1976. Τότε που το Rock αποτελούσε το βασικό μέσο έκφρασης των Νέων Ιδεών και Κοινωνικών Ανατροπών. Διάλεξα για σας, μια μοναδικά όμορφη Μπαλάντα το "One more cup of Coffee".......

Το "One More Cup of Coffee" αφηγείται την ιστορία ενός κοριτσιού, της οποίας η οικογένεια είναι τσιγγάνοι και περπλανώμενοι, και του άνδρα που πρέπει να την εγκαταλείψει για να πάει στην "κοιλάδα παρακάτω". Το τραγούδι είναι ένα ντουέτο μεταξύ Dylan και της Emmylou Harris. Σαν δεύτερη φωνή που συνοδεύει το τραγούδι και παρά την μικρή χρονική διάρκεια, δίνει μια γλυκύτητα απόλυτα εναρμονισμένη στη φωνητική μελωδία, με χροιά της μυστηριακής "Ανατολής". Ο Dylan ισχυρίζεται ότι το έγραψε στα 34α γενέθλιά του το 1975 ενώ επισκέπτονταν το περίφημο ετήσιο προσκύνημα των Ρομά της Αγίας Σάρας στο Saintes-Maries-de-la- Mer στο Camargue, Γαλλία. Αλλά μάλλον το τραγούδι γράφτηκε σε ένα γωνιακό τραπέζι στο νυχτερινό κέντρο διασκέδασης "The Other End" στο Greenwich Village το καλοκαίρι του 1975. Desire (1976) 1. Hurricane 2. Isis 3. Mozambique 4. One More Cup Of Coffee 5. Oh, Sister 6. Joey 7. Romance In Durango 8. Black Diamond Bay 9. Sara Από τους πολυαγαπημένους μου δίσκους, της μακρινής «Εποχής του Βινυλίου» και τα Γυμνασιακά Χρόνια της «Αναζήτησης». Τους στίχους του Τραγουδιού δεν τους είχα προσέξει ιδιαίτερα τότε. Η αλήθεια είναι ότι στην μνήμη μου καταχωρήθηκε, σαν ένα μοναδικό ερωτικό και στοχαστικό τραγούδι. Όταν χρόνια αργότερα διάβασα τους στίχους, μπορώ να πώ ότι δεν τους βρήκα ιδιαίτερα ξεχωριστούς. Ακόμη και σήμερα αφήνομαι στην μουσική, στην έστω και λανθασμένη εντύπωση εκείνης της θύμησης και την μοναδικότητα των αναμνήσεων που συνδέονται με το τραγούδι.

Bob Dylan "One more cup of coffee" Your breath is sweet Your eyes are like two jewels in the sky Your back is straight your hair is smooth On the pillow where you lie But I don't sense affection No gratitude or love Your loyalty is not to me But to the stars above One more cup of coffee for the road One more cup of coffee 'fore I go. To the valley below. Your daddy he's an outlaw And a wanderer by trade He'll teach you how to pick and choose And how to throw the blade He oversees his kingdom So no stranger does intrude His voice it trembles as he calls out For another plate of food. One more cup of coffee for the road One more cup of coffee 'fore I go. To the valley below. Your sister sees the future Like your mama and yourself You've never learned to read or write There's no books upon your shelf And your pleasure knows no limits Your voice is like a meadowlark But your heart is like an ocean Mysterious and dark. One more cup of coffee for the road One more cup of coffee 'fore I go. To the valley below.

"Να μ' αγαπάς" - Παύλος Σιδηρόπουλος

ΠΑΥΛΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ Στίχοι - Μουσική: Αντρέας Θωμόπουλος

Να μ' αγαπάς Σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί το μόνο πράγμα που 'χει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ Τι να τις κάνω τις τιμές τους τα λόγια τα θεατρικά μες στην οθόνη του μυαλού μου χάρτινα είδωλα νεκρά Να μ' αγαπάς, όσο μπορείς να μ' αγαπάς Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό κι ίσως η ασχήμια του να φύγει μόλις πλυθώ και ξυριστώ Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα σε φέρνει ακόμα πιο κοντά Να μ' αγαπάς, όσο μπορείς να μ' αγαπάς Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα η ανάγκη μου δε σταματά σαν το πουλί πάνω στο σύρμα σαν τον αλήτη που γυρνά Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις το παραμύθι να μου πεις σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.

Ο "Ερωτικός" Γρηγόρης Μπιθικώτσης

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΙΘΙΚΩΤΣΗΣ Ο "Σερ" (κάτ' αντιστοιχία με τον τίτλο ευγενείας της Βρεττανικής Βασιλικής Αυλής) και απόλυτος Κυρίαρχος του Ελληνικού Λαϊκού Τραγουδιού. Ανεπανάληπτες ερμηνείες, κυρίως με τον Μίκη Θεοδωράκη. Όμως τα πρώτα μου ακούσματα έγιναν κατά την διάρκεια της επταετούς Δικτατορίας. Εκείνη την περίοδο έγραψε σαν συνθέτης μερικά εκπληκτικά ερωτικά τραγούδια αποτινάσσοντας(;) τις επαναστατικές του προδικτατορικές πρακτικές. Διάλεξα μερικά που πολύ αγάπησα. Σε όλα τα τραγούδια που ακολουθούν είναι συνθέτης ο ίδιος, αποδεικνύωντας και το ταλέντο του σε συνθετικό επίπεδο. Απολαύστε τον !!!

"Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο" Μουσική: Μπιθικώτσης Γρηγόρης Στίχοι: Μπιθικώτσης Γρηγόρης Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο Και τρίτος δεν χωράει μες στους δυο Γι’ αυτό απ’ τη ζωή σου εγώ θα φύγω Ο τρίτος φέρνει πάντα χωρισμό Αγάπη μου γι’ αυτό Θα κλάψουμε κι οι δυο Αφού ήτανε της μοίρας μας γραφτό Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο Ο τρίτος φέρνει πάντα χωρισμό Στο δρόμο της ζωής μου ήρθες βράδυ για σένα και για μένα είν’ αργά και φύγε όπως ήρθες στο σκοτάδι πριν έρθει στις καρδιές μας συμφορά Αγάπη μου γι’ αυτό Θα κλάψουμε κι οι δυο Αφού ήτανε της μοίρας μας γραφτό Ο έρωτας γεννήθηκε για δύο Ο τρίτος φέρνει πάντα χωρισμό "Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου" Μουσική: Μπιθικώτσης Γρηγόρης Στίχοι: Λιάκου Ελένη Μεγάλο της ζωής μας το ταξίδι μας κούρασε και όμως προχωράμε χαμένοι και οι δυο απ' το παιχνίδι στο ίδιο όνειρο πια δε χωράμε Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου το βράδυ δεν αντέχω στο σκοτάδι κάθε πρωί αλλάζεις το σκοπό σου κι έγινε σίδερο βαρύ το χάδι Δύσκολο το παιχνίδι της αγάπης εάν αυτή δεν είναι καθώς πρέπει όταν ο ένας γίνεται σατράπης κι ο άλλος τέτοια δεν τα επιτρέπει Το μεσημέρι καίει το μέτωπό σου το βράδυ δεν αντέχω στο σκοτάδι κάθε πρωί αλλάζεις το σκοπό σου κι έγινε σίδερο βαρύ το χάδι

"Επίσημη αγαπημένη" Μουσική: Μπιθικώτσης Γρηγόρης Στίχοι : Λιάκου Ελένη Ξύπνησα νύχτα και μες στη σκέψη μου άναψαν φώτα Ήρθες και συ, έτσι απροσκάλεστη στου νου την πόρτα Μες στην καρδιά μου σε καλοδέχτηκα αγαπημένη Μεγάλη επίσημη που τόσα χρόνια ήσουν χαμένη Ας ήτανε αληθινό, το όνειρο τ’ αποψινό Το όνειρο τ’ αποψινό, ας ήτανε αληθινό Κοντά μου ήρθες δειλά μου έδωσες τ’ άσπρο σου χέρι Και τα δύο χείλη σου με τα δικά μου γίνανε ταίρι Ξύπνησα νύχτα κι από κοντά μου ήσουν φευγάτη Κι ήμουνα μόνος μου στην άδεια κάμαρα, στ’ άδειο κρεβάτι Ας ήτανε αληθινό, το όνειρο τ’ αποψινό Το όνειρο τ’ αποψινό, ας ήτανε αληθινό "Στου Μπελαμή το ουζερί" Μουσική : Γρηγόρης Μπιθικώτσης Στίχοι : Κώστας Βίρβος Στου Μπελαμή το ουζερί Τα ούζα έπινε σερί Το παλικάρι το χλωμό το πικραμένο, όπως κι εγώ κάποια φορά, όταν με πρόδωσαν σκληρά Και από τότε με πιοτό αργοπεθαίνω. Στου Μπελαμή το ουζερί λόγια πικρά, κορμιά νεκρά βλέμμα σβησμένο, ζήση μου ψεύτρα και σκληρή μου 'δειξες δρόμο σκοτεινό και λαθεμένο. Παλικαράκι μου χλωμό ακου και εμε τι θα σου πω δεν πρέπει αντρας για γυναικα να δακρυζει, ξεχα'στην και αλλη αγαπη βρες παψε να πίνεις και να κλαις δες το φινάλε μου και πες μου αν αξίζει. Στου Μπελαμή το ουζερί λόγια πικρά, κορμιά νεκρά βλέμμα σβησμένο, ζήση μου ψεύτρα και σκληρή μου 'δειξες δρόμο σκοτεινό και λαθεμένο

"Together Through Life" (2009) - Νέος Δίσκος του "Rocker" Bob Dylan

Bob Dylan Beyond Here Lies Nothing Play Stop Play Again

" Beyond Here Lies Nothin' " Oh well, I love you pretty baby You're the only love I've ever known Just as long as you stay with me The whole world is my throne Beyond here lies nothin' Nothin' we can call our own Well, I'm movin' after midnight Down boulevards of broken cars Don't know what I'd do without it Without this love that we call ours Beyond here lies nothin' Nothin' but the moon and stars Down every street there's a window And every window's made of glass We'll keep on lovin' pretty baby For as long as love will last Beyond here lies nothin' But the mountains of the past Well, my ship is in the harbor And the sails are spread Listen to me, pretty baby Lay your hand upon my head Beyond here lies nothin' Nothin' done and nothin' said

Ένας ήχος από τα παλιά που με το πρώτο άκουσμα μας ταξιδεύει στον αμερικάνικο νότο με ήχους κυρίως blues, folk rock αλλά και country. Ο αγέραστος Bob Dylan με τη γνώριμη του βραχνάδα του, σε ηλικία άνω των 65 ετών, παραμένει ένας αμετανόητος Blues Rocker. Ακούγοντας τον νέο δίσκο "Together Through Life" (2009), τίποτα δεν σου θυμίζει το γεγονός πως πρόκειται για μια νέα δουλειά, τα τραγούδια “πατάνε” σε αγαπημένα θέματα της blues σκηνής και θα μπορούσαν να ακούγονται στα clubs της Νέας Ορλεάνης μισό αιώνα πριν.

Μπορεί να πέρασε η εποχή του “Blowing in the wind” του “Hurricane” και του πολυαγαπημένου μου "One more cup of coffe", αλλά αν αγαπάτε την blues rock και τους κλασσικούς “παλιούς” ήχους ο δίσκος σίγουρα θα σας ανεβάσει την διάθεση.

Αρκεί βέβαια να ξεχάσετε το γεγονός ότι έχει πλήρως ενταχθεί στην Βιομηχανοποιημένη Καταναλωτική Μουσική Αγορά, έχει παραιτηθεί από τα παλαιά Ιδεώδη και έχει γίνει ένα Προϊόν Ευρείας Κατανάλωσης.

Από τη νέα δουλειά του, διάλεξα για σας το Beyond Here Lies Nothin'. Θα πρέπει να κλείσετε τα μάτια και να αφεθείτε στην μαγεία της Μουσικής του!

Στάθης Αρτινός - Η Στασιμότητα

Το συγκεκριμένο τραγούδι άκουσα το 2006 και έμαθα για πρώτη φορά την ύπαρξη του Στάθη Αρτινού. Μου φάνηκε εξαιρετικά ευαίσθητο, με ρυθμούς μελωδικής Ποπ-Μπαλάντας, καλούς στίχους και συμπαθητική φωνή. Περίμενα ότι ο καλλιτέχνης θα είχε μια ανάλογη συνέχεια και ανοδική πορεία. Δυστυχώς μετά 4 χρόνια παραμένει εκεί που τον άφησα! Η Απόλυτη Στασιμότητα. Κρίμα!!

Γεννήθηκε στις 8 Απριλίου 1983 στην Πρέβεζα. Σε ανύποπτο χρόνο ξεκίνησε να γράφει στίχους χωρίς να έχει βλέψεις για κάτι ιδιαίτερο στο χώρο της μουσικής βιομηχανίας. Αυτοδίδακτος στην κιθάρα και κοντά σε όλα τα είδη μουσικής είχε επιρροές από Ν.Παπάζογλου, Μ.Ρασούλη, Ν.Ζουδιάρη, Α.Ιωαννίδη αλλά και από τον ξένο χώρο όπως Led Zeppelin, Bruce Dickinson, Doors.

"Όταν ο ήλιος θα πάψει να ανατέλλει" Ακούω τη βροχή για σένα μου μιλάει πως χάνεσαι τις νύχτες κάπου στο πουθενά Κι εκεί που δε μιλάμε για αγάπες ματωμένες και το φεγγάρι χάνεται μέσα στη συννεφιά Μα δεν μπορώ ν' αγγίξω τα όνειρά σου με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω Όταν ο ήλιος θα πάψει ν' ανατέλλει ίσως τότε να πάψω να σου λέω σ' αγαπώ Περπατάς στα σύννεφα μαζί με τους αγγέλους και σου χαρίζω της αγάπης τα φτερά. Τα αστέρια τώρα σβήσανε, θα φέξει όπου νάναι ξημερώνει τ' όνειρό μου και φεύγεις μακριά Μα δεν μπορώ ν' αγγίξω τα όνειρά σου με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω Όταν ο ήλιος θα πάψει ν' ανατέλλει ίσως τότε να πάψω να σου λέω σ' αγαπώ Θέλω να κάνω τον πόνο σου τραγούδι να τ' ακούς όταν κλαις καμιά φορά για να διώχνει η μουσική τα δάκρυά σου και με τα λόγια μου να φεύγει η μοναξιά Μα δεν μπορώ ν' αγγίξω τα όνειρά σου με τη σιωπή μου χίλιες λέξεις να σου πω Όταν ο ήλιος θα πάψει ν' ανατέλλει ίσως τότε να πάψω να σου λέω σ'αγαπώ

Το πρώτο του cd single κυκλοφόρησε από την Atlantis Records το Νοέμβριο του 2004. Περιέχει 5 κομμάτια, την μπαλάντα "Όταν ο ήλιος πάψει να ανατέλλει" (2002), το ρυθμικό "Πιο ψηλά και από τα σύννεφα" (1999), ένα καταπληκτικό ποίημα που ονομάζεται "Απαγγελία" (2003) και σε 2 διαφορετικές version το τραγούδι που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό "Οι αγγέλοι μαθαίνουν να πετάνε".
Το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε το Μάρτιο του 2004 σε μια, μάλλον τυχαία, στιγμή. Αναφέρεται κατά βάση σε αναμνήσεις και την απώλεια ενός ανθρώπου, όλα αρμονικά δεμένα στους στίχους που συνοδεύονται από μια μοναδική μελωδία.

"Της Λήθης το Πηγάδι" - Μια Ανεπανάληπτη Ερμηνεία

ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ ΤΟ ΠΗΓΑΔΙ

Το εκπληκτικό αυτό τραγούδι του Μιλτιάδη Πασχαλίδη είναι από τα αγαπημένα μου. Πρωτοκυκλοφόρησε το 2001 στο Άλμπουμ "Βυθισμένες Άγκυρες" με ερμηνευτή τον ίδιο. Όμως η καλύτερη ερμηνεία που έχω ακούσει είναι του ανερχόμενου Κρητικού τραγουδιστή Γιάννη Χαρούλη (Συμπεριλήφθηκε στο Διπλό Live Άλμπουμ του Μιλτιάδη Πασχαλίδη «Έχουν περάσει χρόνοι δέκα...» το 2005 από συναυλία στο Θέατρο Βράχων). Πραγματικά η ερμηνεία του Γιάννη Χαρούλη το απογειώνει!!!

Αλλά και για τους δυο καλλιτέχνες θα τα πούμε σύντομα. Απολαύστε την απίστευτη ερμηνεία του Γιάννη Χαρούλη. Καλή ακρόαση!!!!

Ο "Αντισυμβατικός" Νικόλας Άσιμος

ΝΙΚΟΛΑΣ ΑΣΙΜΟΣ

Ο τραγουδοποιός Νικόλας Άσιμος γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου του 1949 στη Θεσσαλονίκη. Το πραγματικό του όνομα ήταν Νικόλαος Ασημόπουλος. Οι γονείς του ήταν από την Κοζάνη, όπου ο Νικόλας έζησε τα παιδικά του χρόνια και τελείωσε το σχολείο. Ως έφηβος, ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Διακρίθηκε στο άλμα εις ύψος, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στους μαθητικούς αγώνες σχολείων της Μακεδονίας το 1965, καθώς και στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, του έγινε επίσημη πρόταση από την ομάδα της Κοζάνης, αλλά τελικά η συμφωνία ναυάγησε.

Στα δεκαοχτώ του έφυγε για τη Θεσσαλονίκη, για να σπουδάσει στο Νεοελληνικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Αρχικός στόχος του ήταν να περάσει στο τμήμα δημοσιογραφίας, την οποία άσκησε ερασιτεχνικά παράλληλα με τις σπουδές του. Σε κάποιο άρθρο του σε εφημερίδα της Θεσσαλονίκης χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Άσιμος κι έκτοτε το καθιέρωσε. Παράλληλα, ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έφτιαξε ένα φοιτητικό θεατρικό εργαστήρι, παίζοντας Αριστοφάνη, Μένανδρο, Μολιέρο.

Τότε αγόρασε και την πρώτη του κιθάρα. Σχεδόν από την Α' Γυμνασίου έγραφε στιχάκια και ποιήματα, αλλά ποτέ δεν είχε εκδηλώσει καμία έφεση προς τη μουσική. Αυτοδίδακτος μουσικός, άρχισε εμφανίσεις σε μικρές μπουάτ. Ανυπότακτος, αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις της λογοκρισίας για τα τραγούδια του και τα λεγόμενά του. Συνελήφθη και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Όταν τον άφησαν, η ταυτότητά του είχε χαθεί. Δεν έβγαλε άλλη, παρά μόνο 18 χρόνια αργότερα, οπότε κατάφερε να του εκδώσουν μία ταυτότητα στο όνομα Άσιμος, με τη «διευκρίνιση» στο σημείο του θρησκεύματος: Άνευ θρησκεύματος.

Το 1973, και χωρίς πτυχίο, κατέβηκε στην Αθήνα. Εμφανίστηκε σε αρκετές μπουάτ στην Πλάκα, σε συνεργασία με τραγουδιστές, ηθοποιούς και συνθέτες, παρουσιάζοντας ένα πρόγραμμα με μουσική, κείμενα, σκετς και ντοκουμέντα κόντρα στο κατεστημένο: «5η εποχή», «11η εντολή», «Χνάρι», «Μουσικό Θέατρο Φτώχειας», «Σούσουρο». Ανάμεσα στους τότε συνεργάτες του, πολλά και γνωστά ονόματα: Γκαϊφύλιας, Τραντάλης, Πανυπέρης, Φινίκης, Μουζακίτης, Σπυρόπουλος κ.α.

Το 1975 κυκλοφόρησε τα πρώτα του τραγούδια σ' ένα δισκάκι 45 στροφών (Ρωμιός- Μηχανισμός). Παράλληλα άρχισε την έκδοση «παράνομων» κασετών, που ηχογραφούσε και διακινούσε μόνος του στα Προπύλαια, στο Πολυτεχνείο, στα Εξάρχεια, στο Μοναστηράκι, στο Λυκαβηττό. Δημιούργησε την «Exarchia Square Band» και συμμετείχε σε συναυλίες, κοινωνικοπολιτικές εκδηλώσεις, μουσικοθεατρικά σχήματα, θέατρο του δρόμου, διάφορα δρώμενα. Κατά καιρούς, συνεργάστηκε με πολλά σχήματα και καλλιτέχνες.

Το 1977 φυλακίστηκε για δύο μήνες, μαζί με άλλους πέντε εκδότες - συγγραφείς, με επίσημη κατηγορία: «εξέχουσες προσωπικότητες που επηρεάζουν αρνητικά το κοινωνικό σύνολο». Το 1981 έγραψε το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» και το 1982 κυκλοφόρησε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο, με τίτλο «Ξαναπές το», σε τέσσερα τραγούδια του οποίου συμμετείχαν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και η Χαρούλα Αλεξίου.

Περίπου ένα χρόνο αργότερα άνοιξε ένα μαγαζάκι στα Εξάρχεια, στην οδό Καλλιδρομίου. Ήταν ο «Χώρος Προετοιμασίας» όπως το ονόμασε, αλλά και διαμονής, αφού αυτό ήταν και το σπίτι του. Εκεί έγραφε, συνέθετε τα τραγούδια του, πουλούσε βιβλία, παιχνίδια για παιδιά, πρόχειρα κοσμήματα κατασκευής γνωστών του, κασέτες δικές του κυρίως, φωτιστικά, πήλινα, κάρτες παλιές και πολλά άλλα.

Το 1987 οδηγήθηκε βιαίως σε ψυχοθεραπευτική κλινική και λίγο αργότερα στις φυλακές Κορυδαλλού, με την κατηγορία του βιασμού. Αποφυλακίστηκε με χρηματική εγγύηση, αλλά δεν κατάφερε να ξεπεράσει τη μεγάλη του πίκρα γι' αυτή την αβάσιμη κατηγορία, που δεν τεκμηριώθηκε ποτέ. Η εκκρεμούσα δίκη, μαζί με τ' άλλα προβλήματα που ήταν πολλά, συσσωρεύτηκαν μέσα του... Μετά από δύο ανεπιτυχείς απόπειρες αυτοκτονίας, στις 17 Μαρτίου του 1988 βρέθηκε κρεμασμένος στο σπίτι του.

Μετά θάνατον, κυκλοφόρησαν δύο ακόμη δίσκοι του: «Το φανάρι του Διογένη» με τη συμμετοχή της Σωτηρίας Λεονάρδου και το «Γιουσουρούμ - Στο φαλιμέντο του κόσμου», με τη συμμετοχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του Νικόλα Άσιμου "Αναζητώντας Κροκάνθρωπους", που αναδεικνύειτην Κοσμοθεωρία του και την απόλυτη αντισυμβατικότητα του.

Θέλεις να πατάς σταθερά Σ’ αρέσει να γυρνάς τον κόσμο Εμένα μ’ αρέσουν οι βαθειές θάλασσες Κι ας με νομίζεις κολημένο στο ίδιο αυτό σημείο. Δεν υπάρχει σύμπαν Υπάρχουν μόνο στιγμές Συμπαντικές στιγμές Άν φτάσεις στην ακινησία Μπορείς παντού να ταξιδέψεις Γι αυτό το ξέχασες που σούλεγα μωρό μου, κείνο το πρωινό δίπλα στη σκάλα. Πως η ζωή κι ο θάνατος δεν είναι θέμα περιβάλλοντος. Είναι θέμα αντοχής στην ίδια γραμμή πλεύσης. Εγώ δε χρειάζομαι τον κόσμο Κακώς έχεις νομίσει Για μένα δεν υπάρχει κόσμος Χρειάζομαι απλά να δημιουργώ κόσμους.

Διάλεξα μερικά τραγούδια του, απόλυτα σουρεαλιστικά αλλά και αντιπροσωπευτικά του μουσικού ύφους και της ψυχεδελικής του διάθεσης. Το τραγούδι "Ο Μηχανισμός" είναι η πρώτη αποτύπωση της μουσικής του σε βινύλιο(!) το 1975. Αξίξει το κόπο να τα ακούσετε προσεκτικά.

"Ο Μηχανισμός" Με πείσανε να γίνω ρεβιζιονιστής Και να γυρίσω δίσκο Θα ‘ρθει όμως καιρός που κι εσύ θε να πειστείς Πως έτσι δεν τη βρίσκω. Τι θα κάνω ήτανε γραφτό Θέλω δεν το θέλω ότι τραγουδώ Να το πουλώ να ζήσω Όταν πάω στον παραγωγό Πρέπει να βολέψω έτσι το γραφτό Να του γυαλίσει, για να το πουλήσει Να ‘χει σαλέπι, για να σας αρέσει Να έχει θέμα με έρωτα και αίμα Να είναι λόγια, λόγια κομπολόγια Να σας καλοκαρδίσω Για να σας γαλουχήσω. Κι από χρέος συναδελφικό Να χαμογελάω στο κοινό Να του σαλεύω για να το μερεύω Να του σφυρίζω να το νανουρίζω Να το φουντώνω να το ξεφουσκώνω Και στην κομμούνα να είμαι οπορτούνα Για να σας εκτονώνω Με πλαίσιο το νόμο. Δουλειά σου είναι μούπανε να κρύβεις τα τρωτά Των καθιερωμένων Για να διατηρήσουμε τα οικονομικά Των ευαρεστημένων. Σιγουριά και δόξα το θεώ Τα καλά στον καπιταλισμό Είναι πως έχει βίδα. Άμα πιάσεις το μηχανισμό Από τ’ αυτιά τον πιάνεις το λαγό Τον Πελοπίδα τρως με μια τσιμπίδα Στην Παρθενόπη χαρίζεις ένα τόπι Και με τα χρόνια γυρνάς μες στα σαλόνια Ξεχνάς ποια μάνα σε γένναε στο κλάμα Και του εργάτη καβάλλησες την πλάτη. Μα θε να πει Αμάν πια Και πας ες τα κομμάτια Και άει στα κομμάτια. "Καυσαεριώδεις θυμιάσεις" Καυσαεριώδεις θυμιάσεις Νες καφέ, καλσόν και προσπελάσεις Βάλανε και φίλτρο στα τσιγάρα Τρομάρα σε φιλτράρουν Σύγχρονοι οι σταύλοι του Αυγία Και γω καθαρή ακαθαρσία Μεταμφιεσμένος σε αρκούδα Φαγούρα θα σας πιάσει. …Κι όμως δεν ξέρω, δεν ξέρω, δεν ξέρω, δεν ξέρω Αν με φοβάσαι ή τρέμεις Γι αυτό το ύφος σου είναι πάντα το ίδιο Όπως προβάτου και χοίρου και κότας και βόειδου. Κουβαλώ τον κόσμο σαν μουλάρι Πα να μου φορέσουν και σαμάρι Μεταμφιεσμένος σε φαγούρα Αρκούδα θα σε πιάσω. "Λάντζα γιόγκα" Νταουάν σου λέω Νταουάν σου κράζω Νταουάν νυστάζω Νταουάν… Στο θεό σας κάνετε και κάτι Κουβαλώ το πτώμα μου στην πλάτη Δεν μπορώ ν’ αρθρώσω πια μια λέξη Και δε λέει κι ο καιρός να βρέξει. Αν ήμουν βάραθρο θα σώπαινα Κι αν ήμουν μούμια θα γελούσα Μα εγεννήθηκα ελέφαντας Και μ’ αγαπάει μια βρωμούσα. Κι όλο πας ανάποδα δεν καταλαβαίνεις Να ‘ξερες τουλάχιστον αν ζεις ή αν πεθαίνεις. Από τόνα λούκι στ’ άλλο λούκι Φύτεψε κι εσύ ένα παλούκι Κι όπως οι παλιοί ροκενρολλάδες Άρμεξα κι εγώ τις αγελάδες. Απ’ το πολύ που με βασάνισα Έπαθα πλέον ανοσία Με βαζελίνη με πασπάλισα Κι είμαι απαστράφτουσα ουσία. Κι όλο πας ανάποδα και μ’ αφομοιώνεις Να ‘ξερες στον κόρφο σου παιδί που μεγαλώνεις. Τι μου κλαίγεσαι το τι θα γίνει Και δε θες να φας το μανταρίνι Μου ψιλοκουνιέσαι τσιτσιφιόγκα Μάθε και λιγάκι λάντζα γιόγκα.

"Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα" Στην πιο σκληρή σου φάμπρικα με πέταξες ζωή, Εγώ που σ’ ερωτεύτηκα απ’ όλους πιο πολύ. Τόσα τσαλαπατήματα κι όλα αυτά μαζί Μπορούσαν να ξεκάνουνε κι αυτόν τον Ηρακλή Και ποιος δεν κιότεψε Αυτά που αρνηθήκαμε χτυπήσαν πάλι εμάς Όντα φτωχά κι αδύναμα στο μπλοκ της αγοράς Στα εικονογραφήματα της ολικής φθοράς Ίσως να ζει μια ίνα μας που δεν παρατηράς Κι όλοι τους κιότεψαν. Δεν έχει πλέον πέρασμα γι’ αυτούς που αγαπάν Πά' στου κορμιού το γέρασμα κι αυτοί τα παρατάν Θυμίζουν απορρίμματα π’ όλοι τους τα πετάν Τα καραβάκια-θύματα που πνίγηκαν και παν Μα αυτοί δεν κιότεψαν. "Ο Σάλιαγκας" Σε δείχνω με το δάχτυλο Είσαι το πιο όμορφο κουμάσι, μωρό μου Είσαι το ξέρω κουφάλα Μα έχεις τόση ομορφιά… Απάνω στα τριανταδυό Συνάντησα και γω το θάνατο Μα το κρατάω μυστικό Πως μ’ έδιωξε κι αυτός γι’ αδιάβαστο. Μια απόφαση χρειάζεσαι Και μην πολυπαραμυθιάζεσαι Όλα στον κόσμο ψεύτικα Ακόμα και που σ’ ερωτεύτηκα. (Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα Είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά Γι’ αυτό χοντρέ προχώρα μας πήρε η κατηφόρα Ανέβα ν’ ανταμώσουμε ξανά…) Δεν θέλω άνθρωπο να ιδώ Αλερετούρ ζωής, ταξίδια θανάτου, Άγγελος είμαι του κόσμου Την έχω κάνει τη ζημιά. Ο Σάλιαγκας κι ο Μάλιαγκας Για ένα χαζό καβούκι μάλωσαν, Να βγει το μέσα έξω σας Και ας εμένα με ξαναμπαγλάρωσαν. Λαμπόγυαλο τα κάνατε (…Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα…) Τη δόλια τη ζωή ξεκάνατε (…Είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά…) Γκρεμίστε τα τρελάδικα (…Γι’ αυτό χοντρέ προχώρα μας πήρε η κατηφόρα…) Και κάντε τα χοροπηδάδικα. (…Ανέβα ν’ ανταμώσουμε ξανά…) Το καλοκαίρι με μαγιό Και το χειμώνα μου γυρίζεις τσιτσίδι Κι όλο να φύγεις σε σπρώχνω Μα μ’ έχεις πάρει από κοντά… Αρρώστεια μου, σε αγαπώ Και ας με βρίσκεις παρακατιανό. Μπορεί και να την ψώνισα Δεν φταίω και δεν αυτοκτόνησα. Αντίστροφα κι ανάλογα (…Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα…) Τα λογικά και τα παράλογα (…Είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά…) Ας μου ‘λεγες ν’ αραίωνα (…Γι’ αυτό χοντρέ προχώρα μας πήρε η κατηφόρα…) Δεν ζούμε πλέον στο μεσαίωνα. (…Ανέβα ν’ ανταμώσουμε ξανά…) "Στο φαλημέντο του κόσμου" Θυμάμαι που σε κοίταζα στην άκρη του γκρεμού Ισορροπώντας τάραζες το λάθος του καιρού Παλλότανε το είναι σου ολόκληρο στο φως Την καθαρή ουσία σου ετρόμαζε ο λαός. Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού Ο καβαλάρης εγώ τ’ ουρανού Με τους ανθρώπους ζητάς επαφή Μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή. Τα χρόνια που περάσανε σ’ αφήσανε πληγές Κουβάλαγες το τώρα σου και σ’ άλλες εποχές Ενώθηκες σαν τίποτα με τον ωκεανό Και γνώρισες τ’ απέραντο στον άλλο εαυτό. Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού Ο καβαλάρης εγώ τ’ ουρανού Με τους ανθρώπους ζητάς επαφή Μα έχει σπάσει κι αυτή η κλωστή. Στο φαλημέντο του κόσμου αυτού Ο καβαλάρης εγώ τ’ ουρανού Της Αριάδνης το μίτο κρατάς Κι απ’ την αρρώστεια τους και πάλι το σκας.

Οι "Θρυλικοί" POLL

POLL

Ένα «ιστορικό» συγκρότημα του 70, όχι ιδιαίτερα «μελωδικό», αλλά «πρωτοπόρο» στον στίχο ήταν και οι POLL! Σταύρος Λογαριδης (κιθάρα, φωνή), Κώστας Τουρνας (κιθάρα φωνή), Ρομπερτ Ουιλιαμς (κιθάρα φωνή), σαν να λεμε με μια λέξη και πολλές νότες «POLL»!

Γύρω στα τέλη του 70 στην Αθήνα ενώθηκαν τα πιο πάνω άτομα και σχημάτισαν το συγκρότημα. Ένα χρόνο αργότερα, με την προσθήκη στα φωνητικά της Νασιας Σανδη, και στα τύμπανα του Κώστα Παπαιωαννου μέλους μέχρι τότε των «Cinquetti», το συγκρότημα ξεκίνησε τις παραστάσεις του στο κλαμπ «Ελατήριο», δίνοντας και το «στίγμα» των μουσικών «επιρροών του που προέρχονταν από τους Crosby, Stills, Nash And Young, και από το κίνημα (γενικότερα) του Woodstock, και τα μηνύματα της αγάπης και της ειρήνης που έβγαιναν από τα Ποπ ακούσματα εκείνης της εποχής!

Η πρώτη τους δουλειά που θα καταγραφεί σε δίσκο 45 στροφών με τίτλο «Άνθρωπε Αγάπα»,αναδεικνύεται σε χρόνο ρεκόρ σε ύμνο για την νεολαία! Παράλληλα, ακολουθεί και η εμφάνιση του εξαιρετικού ομότιτλου LP τους, που κυκλοφόρησε μέσα σε ένα ταγάρι, προκαλώντας έκπληξη, αλλά και ενθουσιασμό!

Μετά από δυο καταπληκτικές συναυλίες τους στον «Ορφέα» των Αθηνών, και στο Παλαι Ντε σπορ της Θεσσαλονίκης, το 72 το συγκρότημα θα πάρει μέρος στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της συμπρωτεύουσας με το τραγούδι «Μολυβιές Φωτογραφίες», το οποίο αποτέλεσε και το επόμενο δισκάκι 45 στροφών του συγκροτήματος!

Το δεύτερο LP τους που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, θεωρήθηκε συγκριτικά «κατώτερο» από το «εμπνευσμένο» ντεμπούτο τους, αλλά και αυτό «εμφανισιακα» πρωτοτύπησε, μιας και το άλμπουμ συνοδευόταν από ένα πολυσέλιδο «κόμικ».

Στα τέλη της ίδιας χρονιάς , και ενώ το συγκρότημα ακολουθούσε ανοδική πορεία, τα μέλη του θα ανακοινώσουν εντελώς ξαφνικά την διάλυση των POLL αφού είχαν αρχίσει να εκδηλώνονται προσωπικές τους επιθυμίες για «σόλο καριέρα».Έτσι οι POLL διαλύθηκαν, αφήνοντας τον κόσμο τους με πολλά ερωτηματικά.

Άνθρωπε Αγάπα Αν θες τραγούδια όμορφα ν' ακούσεις, ήλιε μου την καρδιά μου ν' ανοίξεις Αν θες λουλούδι γύρω σου ν' ανθίσει, το θυμό, άσ' τον όλο να σβήσει Άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα και τη δύναμή σου δώσ' την στο φιλί σου Μια πεταλούδα αν θες να φτερουγίσει, μια ψυχή, άνοιξε το κλουβί της Μια αργή ανάσα αν θες να ζωντανέψει, φίλε μου, δώσ' της απ' την πνοή σου Άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα και τη δύναμή σου δώσ' την στο φιλί σου Τους φίλους σου αν θες να συναντήσεις, άνθρωπε, μόνος να περπατήσεις Κι αν συμβουλή σε κάποιον θα ζητήσεις, φίλε μου, μη σ' απάντηση δώσεις Άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα και τη δύναμή σου δώσ' την στο φιλί σου

Μια δεκαετία μετά την διάλυση τους, θα ξανασμίξουν για μια συναυλία στον Λυκαβηττό, σε έναν χώρο πραγματικά «ασφυκτικά» γεμάτο από κόσμο. Στιγμές «νοσταλγίας», και όλα τα παλιά τους τραγούδια να τραγουδιούνται από τους παρευρισκόμενους, μια ατμόσφαιρα καταπληκτική! Ο κόσμος δεν είχε ξεχάσει, και αποδείχτηκε μάλιστα ότι τα κομμάτια τους είχαν μείνει «κλασικά» και άφθαρτα από το χρόνο.

Οι POLL θα ξανασμίξουν τον Σεπτέμβρη του 1991 και πάλι στον Λυκαβηττό, σε ακόμα μια Μεγαλειώδη συναυλία, η οποία θα ηχογραφηθεί ΚΑΙ αυτή, και θα κυκλοφορήσει σε αντίστοιχο άλμπουμ, ενώ την ίδια δεκαετία θα επανεκδοθούν και τα δυο πρώτα τους LP, αφού για χρόνια αποτελούσαν το αντικείμενο αναζήτησης των συλλεκτών μουσικής!